Door een nog onbekende oorzaak heeft de trein die recruiter Dennis deze koude, winderige novemberochtend moet hebben richting het Employer Branding Congres 2022 vertraging. Hij slikt even. Zijn interim-manager verwacht een gedetailleerd verslag en ‘pasklare oplossingen’ voor hun eigen werving en selectie ‘uitdagingen’. Nou ja, selectie, zover komen ze vaak niet eens meer.
Nu lijkt de personeelskrapte bij de spoorwegen er voor te zorgen dat Dennis de eerste round table en break-outsessies gaat missen. ‘Shit happens’, denkt de recruiter en hij kijkt eens om zich heen naar de andere gedupeerden deze ochtend.
Een kakafonie van geluid wordt over hem uitgestort. Hij hoort een opgewonden Lara in haar telefoon schreeuwen dat ze een mega vertraging heeft. Haar hele agenda voor vandaag kan zo de prullenbak in en haar werk als Brand Ambassador ligt vandaag compleet stil. Naast haar meldt ene Yourie dat hij als gevolg van de vertraging vandaag out of business is. Zijn werkgever hoeft vandaag niet te rekenen op output van de Assistant van de Director First Impressions. Ron laat ondertussen ook weten dat iemand zijn werk als Beverage Dissemination Officer vandaag moet overnemen. Serhat geeft door dat zijn werk als Retail Jedi onbekende vertraging oploopt vandaag. In-house Philosopher Marloes meldt zich ‘dan maar’ ziek. Wizard Maryam ruziet over een verplichte vrije dag met haar leidinggevende. “Die fucking delay is toch niet mijn schuld?” Tom komt erachter dat hij zijn organisatie niet eens kan bellen en krijgt een Voice Data Executive van een callcenter aan de lijn.
De stem van de NS kondigt ondertussen aan dat er geen machinist is voor de trein. ‘Hoe dan?’, lijken de wachtende reizigers te schreeuwen.
Op zoek naar het stilteperron, ontmoet Dennis even verderop Else. “Ik snap het wel”, zegt ze. Toen ik een burn-out had, moest ik van mijn coach ook vrijwilligerswerk doen. Nou ik zou ook geen zin hebben om zo vroeg met dit weer voor nop met een trein te gaan rijden.”
Ineens kan het congres hem gestolen worden. Werk in publieke domeinen, zoals bij de spoorwegen, het natuurbeheer, Rijkswaterstaat, de gezondheidzorg en noem maar op. Het wordt door de wizards, jedi’s, guru’s, ninja’s en slave boys van de nieuwe generatie niet herkend als serieus werk. Het staat helemaal niet op de radar. Het is werk waarvan gewoon wordt aangenomen dat het gedaan wordt, maar geen idee door wie. Laat staan dat je jezelf er kunt onderscheiden.
‘Nog wat opgestoken wat wij meteen kunnen implementeren’, vraagt interim-manager Danny een dag later aan Dennis. ‘Ons werk is onzichtbaar’, zegt Dennis. Dus?, vraagt Danny. ‘Je gaat het pas zien als je het doorhebt’, antwoordt Dennis Cruyffiaans. ‘Ik heb daarom onze vacatures voor verpleegkundigen omgeschreven. Wij zoeken nu Hands-on-the-bed-Hosts, die willen zorgen voor de belangen van onze cliënten tijdens de opname. De host is een spin-in-het-web bij de uitvoering van de geplande zorg. De host is verder verantwoordelijk voor de communicatie met in- en externe stakeholders, zoals professionals uit het ketenveld en familie.’