De nieuwe interimmanager bevalt recruiter Dennis wel. Dagobert is een man van veel woorden en ziet alles in – laten we zeggen – breedbeeld perspectief. Een hele verademing na de interim-carrièretijger Danny, die nu al weer een geruime tijd thuis zit met een burn-out. Eigen bult, dikke schuld, denkt Dennis.
Zelf zit de recruiter daardoor een stuk beter in zijn vel. Dagobert verrast hem nog regelmatig. Zoals vanochtend met de uiteenzetting van zijn visie over de krapte op de arbeidsmarkt. “Jarenlang – ik herhaal – jarenlang is onze sector verwaarloosd. Opleidingen leveren te weinig mensen af. Verder is het nog maar de vraag of alle mensen die om onze dienstverlening vragen die ook echt nodig hebben en tenslotte zijn de lonen al jarenlang bevroren. En dan moet ik mensen gaan werven?”
Danny had dit ongetwijfeld als een mega uitdaging omschreven, maar Dagobert speelt de bal keihard terug naar alles en iedereen. “Zolang Rutte het belang van onze sector niet ziet, en als er niet meer geld komt, blijft de achterdeur wagenwijd openstaan. Daar heb ik geen onderzoek naar de tevredenheid van onze medewerkers voor nodig.”
Bravo Dagobert, denkt Dennis. Dit zou Danny eens moeten horen.
Alsof de interim-interim-chef zijn gedachten raadt. “Dan heb ik nog een mededeling. Vanaf volgende week pakt Danny zijn werkzaamheden op therapeutische basis weer een beetje op.
Komt ie echt terug, schrikt Dennis, die met dit scenario beslist geen rekening had gehouden. Het laatste wat hij van Danny had vernomen was een LinkedIn-post waarin de interimmanager aangaf na een kleine week zijn inzinking te boven te zijn. Letterlijk stond er: ik ben door alle stadia van Kubler-Ross verliestheorie gegaan en weer helemaal up en running. Maar een paar dagen rouwen bleek toch niet genoeg.
De burn-out was hardnekkiger, maar nu was een terugkeer aan de orde. Danny heeft diep bij zichzelf naar binnen gekeken, zegt Dagobert. Het staat ook op LinkedIn.
Dennis leest: ik ben er nu achter dat ik altijd te veel beloof, dat ik anderen de schuld geef als dingen mislukken, dat ik rode vlaggen negeer, dat ik nooit om hulp vraag en blijf doorlopen ook als er geen licht aan het einde van de tunnel is. Een ego-dingetje, maar dat heb ik achter me gelaten. Ik heb het traject ‘Heroes for Dummies’ met succes doorlopen en popel om deze inzichten te delen met mijn team. #zinin
Hij leest verder: ‘Het traject is geweldig. Mijn brein ging in de spaarstand. Al mijn creativiteit verdween als sneeuw voor de zon. Door mijn hoofd woei een koude wind. Ik stelde mezelf voor als een koffieautomaat, waarbij iedereen maar op knopjes drukt en ik lever wat er gevraagd wordt. En op het moment dat je denkt, dat je niet dieper kunt zinken, worden je ogen geopend. Als organisatie moeten we – net zoals ik heb gedaan – naar onszelf durven kijken. We moeten ons afvragen wat medewerkers van ons nodig hebben en daar onze ‘koffiespecialiteiten’ op aanpassen. De krapte op de arbeidsmarkt wordt niet veroorzaakt door de politiek of door te weinig studenten of te lage lonen. De krapte zit vooral in ons hoofd. We moeten onze medewerkers om feedback vragen en durven veranderen. Alle neuzen moeten dezelfde kant op wijzen. #lekkerweeraanhetwerk
We moeten weer, zegt Dennis. Wat vind jij daarvan? Moeten is dwang, zegt Dagobert en huilen is kindergezang en hij snuit nadrukkelijk zijn neus.
Meer lezen over Dennis en Danny?
Dennis en Danny leuken hun functies op en worden door LinkedIn netwerk op het schild gehesen
Dennis lanceert een idee tegen de eenzaamheid van de thuiswerker, maar Danny scoort met superfoods
Dennis kopieert vacatureteksten voor Danny en vindt alleen verknipte gasten
Lekker dan! Zonder het te weten wijst Dennis kandidaten met één druk op de knop allemaal af